Kemal Gözler, Anayasa Normlarının Geçerliliği Sorunu, Bursa, Ekin, 2. Baskı, 2016, XVI+320 s.

KİTABIN BÖLÜMLERİ

Bölüm 1: Anayasa Normlarının Geçerliliğinin Önkoşulları

Bölüm 2: Üç Değişik Geçerlilik Anlayışı

Bölüm 3: Anayasa Normlarının Geçerliliğinin Asıl ve Ek Koşulları

Bölüm 4: Anayasaüstülük Sorunu

Bölüm 5: Anayasa Normları Arasında Hiyerarşi Sorunu

Bölüm 6: Uluslararası Hukuk Normlarının Anayasaüstülüğü Sorunu

Bölüm 7: Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin Türk Hukuk Düzenindeki Yeri Sorunu

Bölüm 8: Anayasanın Ruhu Sorunu

Bölüm 9: Anayasal Teamüllerin Geçerliliği Sorunu

Bölüm 10: Geçerlilik Koşullarına Aykırılığın Müeyyidesi: Geçersizlik

SEÇKİ

Kitabın "İç Kapaklar", "İçindekiler", "Sonuç" ve "Dizin" kısımları için burasını tıklayınız (PDF). Açılan sayfalar için (c) Kemal Gözler.

ARKA KAPAK TANITIM YAZISI

Başka ülkelerde olduğu gibi, ülkemizde de, bazı hukukçuların kişisel arzularını hukuk kuralı olarak sunmak gibi zaafları vardır. Oysa hukuk kurallarının koyucusu, hukukçular değil, yetkili organlardır. Anayasa kuralı koymaya aslî kurucu iktidar, anayasa kurallarını değiştirmeye tali kurucu iktidar, kanun koymaya yasama organı yetkilidir. Anayasa kuralları anayasada, kanun kuralları ise kanunlarda yer alan hükümlerden ibarettir. Anayasa kurallarını değiştirmek isteyenler, tali kurucu iktidara, yani Türkiye Büyük Millet Meclisinin nitelikli çoğunluğuna; kanunları değiştirmek isteyenler ise yasama iktidarına, yani Meclisin salt çoğunluğuna sahip olmalıdır.

Parlâmentoda bu çoğunlukları sağlayamayan siyasal eğilimlere mensup hukukçular, kendi kişisel görüşlerini geçerli hukuk kuralıymış gibi kabul ettirmek için, “anayasaüstülük”, “hukukun genel ilkeleri”, “anayasa içi hiyerarşi”, “uluslararası hukukun iç hukuka üstünlüğü”, “Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin Türk kanunlarına üstünlüğü”, “anayasal teamül”, “anayasanın ruhu” gibi birtakım sihirli kavram ve ilkelere başvurmaktadırlar. Bu kavram ve ilkeler, seçimlerden yenik çıkan siyasal eğilime mensup hukukçuların, seçimlerden galip çıkan ve meşru olarak hukuk kuralı koyma yetkisine sahip olan siyasal çoğunluğu etkisiz kılmak için kullandıkları araçlardır. Türk anayasa hukuku alanında bu kavram ve ilkelerin kabul edilmesi, millî iradeyi felce uğratmanın mükemmel bir yolu olacaktır.

Demokratik bir hukuk sisteminde yapılması gereken şey, anayasa ve kanun kurallarının geçerliliği konusunda, yukarıdaki kavram ve ilkeler kullanılarak belirsizlik yaratmak, hukuk güvenliğini sarsmak değil; isteniyorsa, anayasa ve kanun kurallarını öngörülen usûle uyarak önce değiştirmek, sonra da uygulamaktır. Ancak bu, her şeyden önce, bir istenç, bir irade sorunudur. Bir demokrasi de ise, bu istenci, bu iradeyi açıklamaya hukukçular değil; seçmenler ve onun temsilcisi olan parlâmento yetkilidir.